سن شروع یائسگی و عوامل موثر بر آن در زنان شهرری طی سال ۱۳۷۱

سابقه و هدف: با توجه به افزایش امید به زندگی در جامعه و بالا رفتن تعداد افراد یائسه و همچنین بوجود آمدن تغییرات وسیع در متابولیسم بدن بعد از یائسگی و به منظور تعیین سن یائسگی و عوامل موثر بر آن، این تحقیق در زنان شهرری طی سال 1371 انجام گرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر به روش توصیفی (descriptive) بر روی 400 زن 49 تا 60 ساله صورت پذیرفت و سوال گردید که آیا یائسه شده اید یا خیر؟ و نیز نقش عوامل ارثی، وضعیت عادت ماهیانه، خصوصیات فردی و محیطی روی پدیده یائسگی بررسی و با آمار توصیفی ارایه گردید و با استفاده از روش محاسبه جدول عمر، احتمال یائسگی برای سنین مختلف محاسبه و نیز در یک مولتی رگرسیون، نقش عامل و یا عوامل اصلی در بروز یائسگی مشخص شد. یافته ها: در نمونه های مورد بررسی 88% زنان یائسه گردیده بودند و میانگین سن یائسگی آن ها 47.3 سالگی بود. در سن 28 سالگی احتمال یائسگی صفر (0) و در سن 60 سالگی یک (1) است و نیمی از کل زنان مورد مطالعه بین سن 48 تا 49 سالگی یائسه شده اند. مهم ترین عوامل موثر بر سن یائسگی در این مطالعه عوامل ارثی بود (p<0.0001) و سایر عوامل دیگر مانند خانواده و زمان یائسه شدن خواهران نیز نقش واضحی داشته است (p<0.01). عواملی چون نمایه توده بدنی، تعداد زایمان و حاملگی، تعداد سقط، نوع روش پیشگیری از بارداری، سیگار، قومیت، وضعیت اقتصادی و اجتماعی و غیره با سن یائسگی ارتباطی نداشت. نتیجه گیری: سن شروع یائسگی پایین بوده و با توجه به حجم نمونه و عدم تنوع موقعیت های اقتصادی و اجتماعی تحقیقات بیشتری توصیه می شود.